Twee falangisten komen de huiselijke avondrituelen van Paz en haar gezin verstoren wanneer ze haar baby uit de badkuip haalt. Ze moet mee naar het politiekantoor en weet meteen wat haar als echtgenote van een republikein te wachten staat. Ze neemt afscheid van haar zus, haar nicht en haar kinderen.

Er wordt in Perpetual Night, de zeventien minuten durende kortfilm van de jonge Portugese filmmaker Pedro Peralta, amper geknipt. Zijn derde film is een minutieus uitgewerkte choreografie waar lens, licht en spel heel precies op elkaar afgemeten zijn. Peralta blijft op die manier trouw aan het team, de stijl en de methode die hem reeds bij zijn vorige kortfilm Ascension (2016) superlatieven en filmprijzen opleverden.

De zuinigheid van monteur Francisco Moreira en de spaarzame dialogen geven alle speelruimte aan de lens van cameraman João Ribeiro. Diens camera deint door de ruimte, duikt diep in het kader en escorteert zonder schroom onze blik terwijl Paz haar vertrek onderhandelt met de soldaten. Ze wil eerst de borst geven. Het kind schreit en moet gevoed worden. Wanneer de fiere vrouw de deur sluit is haar besluit genomen. Op bevel van haar diepe zucht trekt de camera zich terug. Het kader wordt opengetrokken opdat de twee andere vrouwen het beeld opnieuw kunnen betreden. Hun aanwezigheid vult troostend de negatieve ruimte aan weerszijden van de voedende moeder. Haar lot is bezegeld, maar zij steken haar een hart onder de riem.

Het jengelend geruis van de nachtvogels valt in voor het gekrijs van het te slapen gelegd kind. De nacht is rusteloos. De geluidsband onderstreept de intensiteit van het naderend afscheid zoals het kaarslicht de levensgroeven van Paz' gezicht en handen tekent. Binnen staan de schaarse lichtbronnen in dienst van tederheid en solidariteit tussen de vrouwen. Buiten weegt de zwaarte van de nacht en van het Falangisme. De politieke contrasten van de Spaanse Burgeroorlog sijpelen door in de Caravaggistische esthetiek die Peralta voor zijn kortfilm koos.

De technische uitdaging die de filmmaker aangaat getuigt van onverbiddelijke bekwaamheid. Perpetual Night is een berekende dans die zowel bij het theater als bij de schilderkunst inspiratie haalt om het fatale scharniermoment van Paz' leven zwaarte, gelaagdheid en textuur te geven. Het talent van van Pedro Peralta doet de waardigheid van zijn onverschrokken hoofdpersonage alle eer aan.