Met een dreigend geknerp van grind onder autobanden wordt een jong meisje uit een landelijke Koerdische streek in het zuidoosten van Turkije opgehaald door haar twee broers. “Je echtgenoot heeft je vergeven,” zo spreekt haar moeder haar nog toe. Of beter: maakt haar moeder haar nog wijs, want even later wordt het meisje tussen de velden geliquideerd door haar broers.

Een moord om de familie-eer te redden. Het is die kwestie die Bülent Öztürk onderzoekt met zijn kortfilm Houses with Small Windows. Maar hij gaat verder daar waar het vaak stopt; want voor wat hoort wat, zo geldt in de gesloten gemeenschappen van Koerdisch-Turkije. Dus wordt er een willekeurig jong meisje uitgekozen, dat ter compensatie wordt geschonken aan de familie van de geliquideerde.

Bülent Öztürk kaart een probleem aan waardoor jaarlijks naar schatting vijfduizend vrouwen omkomen. In vijftien minuten tijd rekent de Antwerpse filmmaker echter niet rechtstreeks af met deze zaak van eremoorden, veroordeelt geen enkele partij want “allen zitten ze vast binnen die traditie”. Maar in die lemen setting van dorre bergdorpen, probeert hij een situatie te schetsen en vragen op te werpen. Bülent, zelf uit die regio afkomstig, brengt met Houses with Small Windows een niet-ver-van-zijn-bed verhaal. Nadat zijn eigen moeder hem vertelde dat zij als zesjarig meisje werd geruild ter compensatie van een eremoord, besloot hij er een kortfilm aan te wijden.

Zijn film is minimalistisch en ingetogen. Geen acteurs maar wel echte dorpsbewoners, geen achtergrondmuziek of lang uitgesponnen discussies. In plaats daarvan: veelzeggende blikken, vertwijfelde houdingen een close-up van de rimpels van het stamhoofd wanneer het verdict valt. En slechts een paar essentiële zinnetjes dialoog. Zonder al te veel kennis van het onderwerp zal een kijker misschien even de draad kwijtspelen, maar het is in de laatste minuut, wanneer de klank het beeld overtreft, dat de essentie duidelijk wordt en achterblijft, met de wrange smaak van een star en nutteloos ritueel.