Emma de Swaef (Zachte planten) en Marc James Roels (A Gentle Creature, Mompelaar) werkten maar liefst drie jaar aan hun harige animatiefilm Oh Willy... Dat is eraan te zien. Hun noeste arbeid resulteert in een  creatief, origineel en verrassend klein meesterwerk dat tijdens de wereldpremière op het Kortfilmfestival Leuven op slag een publiekslieveling werd.

Wollige Willy keert terug naar een naturistenkolonie waar zijn moeder haar laatste adem uitblaast. Verward door herinneringen, naakte bewoners en andere vreemde indrukken loopt hij verloren en belandt in de wildernis die grenst aan het domein. Daar ontmoet hij een vreemd wezen waarmee hij een band opbouwt die elke verbeelding overstijgt. De sfeer is zowel liefdevol als bevreemdend. De personages stralen iets zachtaardigs uit, maar een begrafenis met een overwegend naakte opkomst bezorgt niet enkel Willy maar ook de toeschouwer dubbele gevoelens.

Nog een aantal opmerkelijke scenes die we niet zonder blikken of blozen laten passeren: een kind die aan de tepel van hun grootmoeder zuigt, schapen die out of the blue van een rotswand tuimelen. Binnen de interne logica van de film krijgen die momenten op de een of andere bizarre manier toch een plaats.

De Swaef en Roels lepelen het verhaal niet bij je naar binnen, gelukkig maar. Terwijl de muziek langzaam maar zeker de dramatische toon opdrijft, en de beelden epischer en tijdlozer worden, vergt het een inspanning om door te dringen tot de boodschap en er een betekenisvolle interpretatie aan te geven. Zo wordt ook ruimte gelaten voor persoonlijke invullingen. Samen met de visuele stijl en de intense vertelling is dat de grootste kracht van deze wereldwijd gesmaakte kortfilm.