Adrian Brunel maakte vooral stille films. Na tientallen jaren van verwaarlozing werd zijn werk onlangs herontdekt en nu door filmhistorici gelauwerd voor zijn intelligentie, verfijning en humor.

Crossing the Great Sagrada bestaat bijna uitsluitend uit outtakes van reisverslagen. De titel is een woordspeling op Crossing the Great Sahara, één van de populaire reisfilms uit de jaren 1920 die vaak “andere culturen” documenteerden vol imperiale, nationalistische en vaak racistische stereotypen.

Door ondertiteling toe te voegen aan de tussentitels ondermijnt Brunel het authentieke karakter van de gepresenteerde scènes en ontmaskert hij de koloniale kijk op “vreemde” landen. De film nodigt zo uit tot een andere kijk op de destijds populaire etnografische opnames die het continent Afrika moesten voorstellen. Zo benadrukt de film de kunstmatigheid van deze koloniale verhalen.