Marcel Duchamp had als schilder, beeldhouwer en schrijver een enorme invloed op de 20e- en 21e-eeuwe conceptuele kunst. Zijn interesse in de “vierde dimensie” blijkt uit zijn film Anémic cinéma, die bestaat uit een reeks spiralen binnen spiralen die op een zodanige manier draaien dat er een optisch effect ontstaat — een klassieker binnen de experimentele cinema.

Het is een opeenvolging van statische opnamen van een door Duchamp bedacht apparaat en lijkt de afwisseling van beeld en tussentitel van de stomme film te parodiëren. Optische effecten die diepte genereren worden als het ware becommentarieerd door de wikkelende woorden die de kijker terugbrengen naar vlakheid. De berichten, in het Frans, bevatten woordspelingen, grillige rijmpjes en alliteraties. Het laatste bericht geeft commentaar op het spiraalmotief zelf. 

De langzame rotatie van de schijven veroorzaakt een effect van uitzetten en inkrimpen, waaraan de woordspelingen en suggestieve teksten erotische connotaties verlenen.