Branden, de afstudeerfilm van de Brussels eerste stadsdichter Lisette Ma Neza, is een collectief gedicht over het vuur en de rook van gewapende conflicten, die van mensen vluchtelingen maken. Een poëtisch gesprek met vijf verschillende vrouwen over het verlaten van de plek waar ze geboren werden, over nooit echt aankomen. Een ode aan de ontheemde vrouw.

“Branden staat voor mij voor een vuur dat nooit uitgaat. Het doet me denken aan een zin uit een gedicht van Alfred Schaffer: “Ik was een donker lichaam dat je uit kon blazen, maar ik brandde toch.” Dat voortdurende branden zie ik ook in mijn moeder en grootmoeder, die de genocide in Rwanda meemaakten: het branden van dat grote geweld en het trauma, maar tegelijk ook de liefde voor een land dat wordt verwoest. Dat licht neem je over als dochter, als volgende generatie. Het gevoel van die warmte heb ik proberen beschrijven,” vertelde Ma Neza in een interview met Kortfilm.be.