Schrijfster en poeet Abigail Child is al sinds de jaren 80 een spilfiguur van de Amerikaanse experimentele cinema. Ze is een pionier op het gebied van montage. Haar wisselwerking tussen geluid en beeld leidt in de woorden van L.A. Weekly tot “briljant opwindend werk”, dat gevestigde normen rond vertelling en gender onderzoekt. 

In Mutiny maakt ze gebruik van een veelheid aan gebaren en herhaalde bewegingen. Centraal staan beelden van vrouwen: thuis, op straat, op het werk, op school, pratend, vioolspelend, springend op trampolines. De geluidsband staat vol  versnelde spraak, gelach en violen die gieren als vallende bommen. Tegelijk zijn er tedere close-ups uit interviews en prachtige opnames van dansers en straatartiesten.