Bamboe

© Bamboe (Flo Van Deuren, 2018)

Bamboe

Bamboe heeft de eigenschap dat als één plant bloeit, alle planten in de buurt dat ook doen. Hetzelfde gebeurt met een bende dertienjarige meisjes die hun zomerdagen slijten op een door bamboe overwoekerde uithoek van het dorp.

Spaghettibandjes, fluffy haarrekkers, occasionele acné of een blinkende beugel: de tienermeisjes in Bamboe balanceren op de grens tussen kindertijd en puberteit. De zomer is heet, de tijd gaat traag, en zij brengen die door in een bamboeveld, plannen makend voor een aankomende zeepkistenrace.

Algauw ruilen steeds meer van de meisjes de bamboe in voor de rand van het veld, van waaruit ze goed zicht hebben op een buurman. Ze observeren hem langdurig, zoeken zijn aandacht, dringen binnen in zijn caravan om alles goed in zich op te kunnen nemen: zijn geuren, de dingen die hij aanraakte.

Flo Van Deuren haar RITCS-afstudeerfilm is een bedwelmende coming-of-age van een groep vriendinnen, en toont hoe verlangens en seksuele ontluiking die vriendschap plots, vanuit het niets, kan manipuleren. Vergeleken met het eerder benauwde bamboeveld lijkt het milieu van de nieuwkomer vrijer, de mogelijkheden sensueler. De buurman is de katalysator voor de overgang naar de puberteit, want van de ene dag op de andere is de aankomende zeepkistenrace te kinds voor bijna iedereen in de groep. Vanaf nu is het ieder voor zich, als aasgieren, bijna letterlijk, cirkelend rond de man.

Bamboe's nostalgische gevoel verwijst naar de jaren negentig, zowel in vorm (het 4:3 beeldformaat) als inhoud (geen smartphones, wel VHS-videocamera’s). Van Deurens film neemt de tijd om de veranderingen bij de meisjes te observeren, als een zintuiglijke waarneming van hun hormonen. Met beelden die hen dicht op de huid zitten en poëtische muziek die even broeierig is als die zomerdagen.

15.10.2018
TEKST DOORTEXT BY