Zombies

Zombies (Baloji, 2019)

Zombies

Een reis tussen hoop en dystopie in een bedwelmd Kinshasa, van het lokale kapsalon tot de futuristische nachtclub, van een stedelijke parade tot het eergevoel van een dictator.

Het invloedrijke kortfilmfestival van Oberhausen programmeerde in 2019 niet één, maar twéé werken van Baloji. In de videoclipcompetitie was Peau de Chagrin / Blue de Nuit te zien. Maar hét succesnummer werd Zombies, zeg maar een experimentele muziekvideo van een goed kwartier. Tussen een vijftigtal kunstige korte films rijfde Zombies de Principal Prize binnen. Een eerste échte erkenning als filmmaker voor de Congolese Belg.

Dat Zombies heerlijk opzwepende muziek bevat uit Baloji's laatste album ‘137 Avenue Kaniama’, dat viel te verwachten. De stevige nummers ‘Spotlight’, ‘Glossine’ en ‘Ciel d'Encre’ zijn op zich al erg de moeite waard. Deze film legt daar absoluut een laag bovenop, zowel met extra thema's als door kleurrijke fun. De productiewaarde lijkt zich te kunnen meten met peperdure megaclips van mondiale sterren. Een fenomenale verwezenlijking voor een low-budget, in Baloji's woorden, “DIY-productie”.

In de festivalcatalogus staat Baloji beschrijven als “a poet, composer, lyricist, scriptwriter, actor and performer, video artist and stylist”. De vroegere Starflam-rapper vindt zichzelf ook een “photographe frustré”, en tekende de storyboards voor deze film uiteraard zelf. De filmmaker claimde creatieve controle op elk aspect van zijn groovy experiment. Er wordt behoorlijk wat afgedanst, geregeld als een choreografie met selfiesticks — het visuele thema is hier een zichzelf bewonderende, in Kinshasa rondhangende jeugd. Dat levert enkele onvergetelijke beelden op, zoals dat van een tussen hen in geld rondstrooiende dictator, een eenzame zeemeerman en het meisje in het kapsalon met telefoons aan haar rechtopstaande vlechten. Of een volgshot van een zich op straat omkledend meisje dat zo op een catwalk kan. Haar gele t-shirt bloklettert “HAS LEFT THE GROUP”. Gele credits, gele muren, gele kostuums: het is makkelijk een leidende Zombies-kleur te vinden.

De camera capteert Kinshasa met pakkende beelden, van een flitsende nachtclub tot de chaotische straten, van een schreeuwerig kapsalon tot een plastic afvalberg. Uiteraard wordt ook veel ingezoomd op Baloji zelf, sterk gestileerd in allerlei (gele) outfits met verschillende attributen in de hand. Stoïcijns frontaal, dan weer recht de camera inkijkend lijkt hij wel een verwarde koning te midden van zijn onderdanen, onherroepelijk verslaafd aan hun spiegelende smartphone.

11.05.2019
TEKST DOORTEXT BY