Bozar, Brussel

De Thaise Gouden Palmwinnaar Apichatpong Weerasethakul is een internationaal geroemde filmmaker en beeldend kunstenaar. Zoals de meeste werken uit zijn enigmatische oeuvre is ook dit korte videowerk lyrisch en dromerig. Emerald plaatst twee personen uit de boeddhistische roman The Pilgrim Kamanita uit 1906 tegen de achtergrond van het Morakot, een hotel in Bangkok in het begin van de jaren tachtig, een tijd van snelle economische ontwikkeling en de komst van Cambodjaanse vluchtelingen naar Thailand. 

In de korte stille film Le Retour à la raison filmde de Amerikaanse dadaïst Man Ray nauwelijks herkenbare nachtelijke taferelen in Parijs. De opeenvolging van bijna totale abstracties, zoals  raadselachtige fotogrammen en conglomeraten van spiralende of draaiende objecten, lijkt verstoken van zin of doel.

Irani Bag is een split-screen video-essay over de vermeende onschuld van handtassen in post-revolutionaire Iraanse cinema. Maryam Tafakory brengt hiermee een krachtige politieke analyse van censuur en intimiteit. 

Op het ritme van groovy jazzmuziek danst Harry Kramer zich een weg doorheen een industrieel landschap. Knap gefilmd en slim bij momenten bevreemdend gemonteerd: langzaam maar zeker neemt het stedelijke decor de aandacht over, net als de impact van een duizelingwekkende en alles in zich opslorpende grootstad.

Emotional Architecture 1959 verkent met een mix van documentaire en fictie verschillende Madrileense wijken; in het zog van Sebas en Andrea. De twee studenten letteren en wijsbegeerte worden verliefd op elkaar tijdens het academiejaar 1958-59. In hun liefdesrelatie spelen verschillen in zowel sociale klasse als in de kijk op het leven een rol. 

Net als collega-filmmakers Chris Marker en Jean-Luc Godard behoorde de Franse regisseur Bruno Muel tot de militante groep filmmakers Medvedkine, die tussen 1967 en 1974 sociaal geëngageerde films maakte. In Septembre Chilien, een rake documentaire over de staatsgreep in Chili in 1973, mengt hij officiële beelden met clandestiene opnames van de opkomende oppositie.

Een bewerking van een toneelstuk van Aimé Césaire, waarin een revolutionair zijn leven overschouwt net voordat hij in een grote collectieve ramp de dood vindt.