Deze zwart-witte melancholische poëziefilm, gemaakt aan de hand van zand, vertelt over het verlies van een moeder, en de gebrekkige relatie tussen dochter en kind. Naomi Van Niekerk inspireerde zich op het gelijknamige gedicht van Jeanne Goossen, in de film voorgedragen door de bekende Zuid-Afrikaanse actrice Elize Cawood.