In een verlaten Grieks vakantieoord volgen we het mondaine leven van Paulina, het meisje dat centraal staat in de film. Tussen het onthouden van de lijst met cocktails die in het resort verkrijgbaar waren, het uitdagen van de lokale bevolking met onmogelijke dilemma's, en door seks te hebben met letterlijk bijna iedereen, probeert ze op elke mogelijke manier de warme geest van een nooit eindigende zomer in stand te houden.

In zijn film verbeeldt Christos Massalas dat zwevende moment in de tijd via een fotogenieke aanpak. De cinematografie, het dynamische geluidsontwerp, de alwetende verteller en het pastelkleurenpalet creëren een droomachtige sfeer rond een verloren toestand. Copa-Loca is heerlijk melancholisch en verteert een bitterzoet gevoel van verbondenheid met een verlaten plek. Zoals de verteller aan het eind zegt: “Ik moest terugkomen in haar leven,” alsof de redding die Paulina nodig had er eindelijk is, hoewel ze daar niet klaar voor is... nog niet.