Henri Bergson geloofde dat het fenomeen genaamd humor ontstond wanneer de materiële wereld tekortdeed aan onze spirituele aspiraties. Had hij lang genoeg geleefd om het werk van Chantal Akerman te zien, dan kon hij in haar films een bewijs van zijn stelling vinden. Niet alleen was Akerman een begenadigd metteuse en scène van Chaplineske slapstick-taferelen, ook hoe zij de romantische liefde toont is, door de kloof tussen wensdroom en al te menselijke realiteit, vaak een bron van onbedaarlijk gniffelen.
