In de jaren veertig en vijftig was het werk van de Franse activistische romanschrijver en essayist Jean Genet controversieel door de daarin expliciete homoseksualiteit. Genet maakte in zijn hele leven slechts één film, maar met Un Chant d’amour inspireerde hij  wel grote namen als David Bowie en Rainer Werner Fassbinder. 

De zwart-wit film verbeeldt de heimelijke en geile fantasieën van enkele gevangenen en hun bewaker. Un Chant d’amour is tegelijk opwindend, poëtisch, en impliciet politiek. Na jarenlang te zijn geband, werd de film pas in 1954 voor het eerst publiek vertoond, weliswaar ontdaan van elke blote bast en penis.