“I Am Good At Karate van Jess Dadds breekt met de Britse traditie van sociaal realisme en slaat een nieuwe experimentele weg in, met een niet-lineaire vertelling en expressionistische penseelstreken. De protagonist van de film is een eenzame jongen, die gebukt gaat onder zijn eigen verlammende zelfspot en onvermogen om aan te sluiten bij zijn leeftijdsgenoten. Thema's als geestelijke gezondheidsproblemen, een kansarme economische achtergrond en stedelijke vervreemding worden naadloos verweven in dit sombere coming-of-age-verhaal, dat zijn energie haalt uit een syncopisch ritme en een warm, verzadigd kleurenpalet. I Am Good At Karate, gefilmd op 16mm en af en toe gelardeerd met met de hand bewerkte zwart-wit film, illustreert de mentale reis van een jong kind naar zelfacceptatie temidden van institutioneel falen.” — Ren Scateni