Lamees Almakkawy’s films bevinden zich op het snijvlak van documentaire en fictie, met een bijzondere focus op perfomance en identiteit. Ze verkent naar eigen zeggen het potentieel van het medium om beter te begrijpen wat vaak onuitgesproken blijft.

In Dancing Palestine zet ze de dabke, een Palestijnse volksdans centraal. Terwijl de Palestijnse identiteit met geweld dreigt te worden uitgewist, bevestigen Palestijnen met die dans hun bestaan. De dabke is dus niet alleen een eerbetoon aan hun geschiedenis en cultuur, maar ook een getuigenis van de diepe liefde voor het leven. De film, een performance op zich, levert een indringende bijdrage aan de hedendaagse kijk op Palestina.