18e Kortfilm.be Avond
‘Best of’ van Kortfilmfestival Leuven
Op de voorlaatste dag van het Kortfilmfestival Leuven presenteert Kortfilm.be een “best of”-selectie van het volledige programma: een diverse mix die het medium kortfilm in al haar facetten etaleert. Deze 18e editie vindt plaats op vrijdag 6 december om 19u30 in het Leuvense STUK.
Het programma duurt ongeveer 90 minuten. Alle films zijn Engels ondertiteld.
Er is een inleiding vooraf. Na de laatste film gaat Flo Vanhorebeek in gesprek met regisseur Ilir Hasanaj (Workers’ Wings).
Alle zalen op het festival zijn toegankelijk voor mensen met een rolstoel. De liften zijn niet altijd open voor het grote publiek, gelieve je te melden aan het onthaal, dan toont een van onze medewerkers je de weg. Voor verdere vragen kan je altijd terecht bij info@kortfilmfestival.be.
Dit evenement is een samenwerking met Kortfilmfestival Leuven.
Programme
Programma
Online chatbots hebben moeite met het vinden van hun plaats in de wereld en wisselen daarover gedachten uit met hun menselijke gebruikers. In The Oasis I Deserve ontvouwen de gebeurtenissen zich vanuit het gezichtspunt van de bots in een film die spreekt over onze relatie tot het onbekende en hoe we als soort omgaan met geweld.
Milazim, Fatmir en Liridon zijn ervaren werklui die een arbeiddsongeval meemaakten in Kosovo, het jongste land van Europa. Ilir Hasanaj geeft hen een stem: zachtaardige en trotse maar bijna onzichtbare individuen die ten prooi vielen aan harde kapitalistische machines en beleid in de Balkan. Deze poëtische documentaire is een hommage aan een nu bijna uitgestorven klasse van mensen.
Iedere zomer houden Paul en zijn familie een jaarlijkse picknick op Île Callot. Wanneer ze door het hoogwater vast komen te zitten op het eiland, raakt Paul van streek. Gevangen tussen kindertijd en volwassenheid wordt hij zich bewust van zijn individualiteit. Mathilde Bédouet’s gevoelige animatiefilm werd bekroond met een César Award.
Terwijl de Palestijnse identiteit met geweld dreigt te worden uitgewist, wenden Palestijnen zich tot hun volksdans, de dabke, om hun bestaan te bevestigen. De dabke is niet alleen een eerbetoon aan hun geschiedenis en cultuur, maar ook een manier om hun bestaan te bekrachtigen. Samen met de film, een performance op zich, is de dabke een getuigenis van de diepe liefde voor het leven en een indringende bijdrage aan het hedendaagse archief van Palestina.