Kunstenaar Laura Grisi telt zandkorrels in de woestijn om het verstrijken van de tijd te meten. Een taak zonder duidelijk einde, een eindeloze repetitieve actie. De camera beweegt spiraalsgewijs om haar heen en onthult traag haar figuur, een landschap, de actie, een kosmos, wat doet denken aan Robert Smithsons film Spiral Jetty (1970). Waar Smithsons werk een gevoel van duurzaamheid op de natuur drukt, benadrukt Grisi de vergankelijke aanraking van het lichaam: afgesteld op energieën die afwisselend fysiek en intiem, wetenschappelijk en spiritueel zijn.