Lo que no se dice bajo el sol
Under the Sun
Ana’s leven verandert radicaal als ze scheidt op haar veertigste. Elke dag wordt het tegenover haar familie moeilijker om te blijven doen alsof alles in orde is.
“Ana kijkt naar zichzelf vanuit het perspectief van de bewakingscamera. Ze is een ongemakkelijke rode stip die de onderste hoek van het scherm inpalmt. Ana besluit het heft, en haar leven, opnieuw in eigen handen te nemen: een nieuw kapsel, terug zelf met de auto rijden. Haar familie stelt zich de vraag, waarschijnlijk terecht, of ze hier wel toe in staat is.
Zoals de oorspronkelijke titel, Lo que no se dice bajo el sol, aangeeft, wordt er weinig gesproken in Eduardo Esquivels kortfilm. Het zijn blikken en stiltes die in dit schijnbaar versnipperd narratief vele subtiele waarheden onthullen. Binnen de neorealistische stijl werkt de oprechtheid van de film op verschillende niveaus. Wanneer Ana haar kinderen naar hun grootmoeder brengt, fungeren haar acties als bevestiging van haar statuut als onafhankelijke vrouw, terwijl ze ondertussen de venijnigheden van haar dichte familie moet zien te verdragen. Tussen het luide gebabbel en de prachtige soundtrack blijft er veel ongezegd. Zo is Under the Sun een vrij letterlijk eerbetoon aan La ciénaga van Lucrecia Martel, en aan andere zonovergoten Latijns-Amerikaanse cinema.
Esquivels stijl brengt Ana’s sombere zomerdag wonderbaarlijk in beeld, een getuigenis van hoe cinema de menselijke ervaring weet te verheffen. Hoe verschillend hun filmische werelden ook zijn, Emmanuel Marre’s protagonist in Le film de l’été, een Fransman op zoek naar nieuwe zingeving in het leven na een relatiebreuk, deelt veel gelijkenissen met Esquivels Mexicaanse vrouwelijke protagonist. Beide personages ondernemen in deze midlife coming-of-age vertellingen zomerse roadtrips op zoek naar hun identiteit.” — Nina Rodríguez
Deze film werd gekozen door Nina Rodríguez als reactie op Emmanuel Marre’s Le film de l’été. Rodríguez heeft een master in de Presentatie en Conservering van Bewegend Beeld van de Universiteit van Amsterdam, en is sinds 2006 programmahoofd van het Guanajuato International Film Festival in Mexico. In het verleden heeft ze samengewerkt met het Abu Dhabi Film Festival en momenteel maakt ze deel uit van het team achter Qumra, een initiatief van het Doha Film Institute dat mentorschap biedt aan internationale filmprojecten. Ze was academisch coördinator voor de Pueblo Mágico Mexican Film Residency in Tepoztlán en heeft showcases samengesteld en meegewerkt aan onder meer Tous Écrans, Berlinale Talents en het Sarajevo Film Festival. In 2020 opende Nina het Compartimento Cinematográfico, een onafhankelijke bioscoop in San Miguel de Allende.
Een film over snelwegen, toeristen, betonnen picknicktafels en lauwe meloenen. Over een man die wil vertrekken en een kind dat hem tegenhoudt. Een zomerfilm.