
Limoeiro
Het lichaam van een fictief personage wordt samengesteld uit herinneringen die zijn bewaard in een verlaten ruimte.
“Ik ging de citroenboom in om de geelste citroen te plukken. Ik vond een raaf en hij gaf me een ei — er zat een verhaal in. Ik ging zitten en luisterde.” In een stop-motionfilm van vijf minuten worden we meegenomen langs decennia van herinneringen, angsten en tederheid. Dit monochrome werk, in schaduwrijk geel en blauw, is een metafoor voor het verstrijken van de tijd en onderlijnt de genegenheid die je krijgt van de goede herinneringen, die meestal achterblijven in een verlaten huis of onder een ouder wordende boom.
De tragedies onderweg zijn nooit belangrijker dan wanneer je iets te verliezen hebt: een vader, een vogel, een huis. Maar zijn deze ooit echt verloren? Misschien komt alles terug als je een ei neemt uit het laatst overgebleven nest in de boom. Je hoeft er alleen maar in te geloven.
Margarida Moz is filmprogrammator bij IndieLisboa en hoofd van Portugal Film, het Portugese filmagentschap dat sinds 2014 nieuwe stemmen in de Portugese filmindustrie ontdekt en wereldwijd Portugese films projecteert.
Een reus zit dag en nacht op een heuvel, ver verwijderd van zijn kleinere medemens. Hij vult zijn dagen met het ordenen van de dingen en zorgt ervoor dat alles zich op het juiste moment op de juiste plaats bevindt.