Filmcritici noemen Sergei Parajanov vaak één van de beste filmmakers aller tijden. Zijn hele leven lang werd hij door de Sovjetautoriteiten in het nauw gedreven vanwege zijn films, zijn persoonlijke leven (hij was biseksueel) en zijn politieke betrokkenheid bij het Oekraïense nationalisme. 

Parajanov verwierf wereldfaam met de langspeelfilm Shadows of Forgotten Ancestors in 1964. Een jaar later begon hij aan de anti-oorlogsfilm Kyiv Frescos, ogenschijnlijk gefilmd om de twintigste verjaardag van de Grote Patriottische Oorlog te herdenken. Van wat een lange speelfilm moest worden over de nasleep van de Tweede Wereldoorlog in het hedendaagse Kiev, blijft nu alleen nog een serie screentests over. Parajanov voegde die samen nadat de film was stopgezet door het Russische Goskino. 

Zelfs in deze ingekorte vorm is Kyiv Frescos indrukwekkend. Het is verleidelijk om de film te zien als een generale repetitie voor The Color of Pomegranates (1969), maar toch is de stijl subtiel en betekenisvol anders. Een eigen kijk op de geschiedenis van de Oekraïense hoofdstad.