Voor zijn bijdrage aan de omnibus film RO.GO.PA.G (1963) laat Pier Paolo Pasolini Orson Welles zien die een film wil maken over de kruisiging van Jezus, terwijl hijzelf, de cast en de crew zich op de meest onchristelijke manier gedragen. La Ricotta is een korte, apocalyptische tirade tegen de gewoonten van het professionele filmmaken en de kilheid van het hedendaagse christendom. 

La Ricotta toont een walging voor de consumptiemaatschappij en haar vulgariteit en is een scherp verwijt aan het adres van de katholieke kerk omdat zij de armste leden van de samenleving in de steek laat. In de film is Christus een uitgehongerde figurant die zijn eigen lunchpakket aan zijn hongerige familie geeft, een gestolen maaltijd verliest aan het schoothondje van een bezoekende filmster, en na zich vol te proppen met ricottakaas, sterft aan indigestie.

Pasolini was een enorm prominente figuur in de Italiaanse cultuur wiens carrière vaak door rechtszaken en schandalen het zwijgen werd opgelegd. Zijn internationale bekendheid maakte hem tot een krachtige dwarsligger in de Italiaanse politiek en kunstwereld. Zijn films en geschriften werden beschouwd als een reële bedreiging voor de aanzienlijke restanten van het fascisme in het moderne Italië. La Ricotta introduceerde een openlijk politieke boodschap in zijn oeuvre. De film leverde hem een veroordeling op tot enkele maanden gevangenisstraf wegens minachting van religie, hoewel de aanklacht later werd ingetrokken.