Beursschouwburg, Brussel

Alice Diop is een Franse filmmaker van Senegalese afkomst. Na haar studies in koloniale geschiedenis, sociologie en film in Parijs, werd ze ook activist. Met Vers la tendresse duikt ze in het mannelijke territorium van een Parijse buitenwijk. 

Marlon Riggs maakte gretig gebruik van toen nieuwe videotechnologie en combineerde zo poëzie, muziek, performance en documentaire om racistische stereotypen aan te kaarten. Affirmations is een humoristische biecht over de verlangens en dromen van zwarte homoseksuele mannen, tegelijk teder en politiek.

Op de intersectie tussen performance en film onderzoekt de Palestijnse filmmaker Noor Abed menselijke relaties. Zo is our songs were ready for all wars to come een 8mm beelden choreografie van spelende vrouwen. Hun verhalen worden verbonden met gemeenschappelijke rouwrituelen. 

Dit korte video essay, gemaakt op vraag van het Singapore Art Museum, onderzoekt hoe Palestijnse gamers het leven onder koloniale bezetting nabootsen in Los Santos, als een virtuele proxy van de staat Palestina.

Now Pretend is een experimenteel onderzoek naar het gebruik van ras als betekenisgever. De film speelt met taal, persoonlijke herinneringen en de tekst “Black Like Me” uit 1959 om het zo te hebben over Lacans spiegelstadium, en de overgang van object naar subject.

De beelden in deze film van de legendarische filmmaker Mustafa Abu Ali werden door een Frans nieuwsteam gemaakt, waarna hij ze aan de hand van experimentele technieken monteerde tot een van de vroegste films over het bezette gebied in Gaza. 

La briglia sul collo (1974) is een prachtig voorbeeld van Cecilia Mangini's talent tot rake observatie in combinatie met humor en maatschappijkritiek.