Rouw heeft weerhaakjes die zich aan alle aspecten van ons leven hechten: als rem, maar evengoed als een vorm van houvast. Dhiaa Biya’s zachte afstudeerfilm onderzoekt het geheugen en haar effect op onze handen. De routines van twee vrouwen smelten samen door middel van hun gebaren: herinnering en poëzie verenigen wat het verstrijken van de tijd scheidt.