“In dit persoonlijke verhaal buigt filmmaker Fisnik Maxville, die tijdens de ontmanteling van Joegoslavië in Kosovo werd geboren en in 1993 illegaal naar Zwitserland emigreerde, zich over de thema’s immigratie en mensenhandel, waarin de vraag naar identiteit centraal staat. De twee hoofdpersonen herinneren ons aan de spanning tussen Kosovo en Servië. Er worden weinig woorden gesproken, twee werelden botsen. 

Maxville vraagt zich voortdurend af wat onafhankelijkheid betekent en hoe die bereikt kan worden. Door middel van stille maar precieze acties roept de film een staat van eenzaamheid en wanhoop op, waarin de personages gevangen zitten. In dit fragiele ecosysteem waar solidariteit op de proef wordt gesteld, creëert de filmmaker op subtiele wijze een vertelling die twee vijanden herenigt en een nieuw hoofdstuk biedt: zorg als middel om te ontsnappen aan wreedheid.” — Delphine Jeanneret