Parijs, jaren zeventig. Afrikaanse migranten praten over het racisme in hun dagelijkse leven, op de arbeids- en huizenmarkt in misschien wel één van de belangrijkste films die de Mauritaanse en naar Frankrijk geëmigreerde Med Hondo — winnaar van de Golden Leopard in Locarno voor zijn film Soleil Ô — ooit maakte.

Mes voisins is een korte film die het potentieel van cinema om de postkoloniale toestand van de wereld te belichten onderstreept. Hondo was bovendien als persoon niet onbesproken. Als activist was hij verbonden aan de Franse Communistische Partij en zijn werk als experimentele filmmaker was steevast een moeilijk te classificeren mix van animatie, videoclip en directe documentairecinema. Zo ook dit geëngageerde Mes voisins.